Toen Koen met zijn toenmalige vriendin naar Finland ging, kocht hij een husky knuffeltje. Ze vertelde me dat hij die moest en zou hebben. De knuffel lag op zijn nachtkastje en ik nam hem mee naar huis, wetende dat Koen had gewild dat ik hem zou hebben. Sinds die dag heb ik iedere nacht met de knuffel in mijn armen geslapen.

Anderhalf jaar lang kon ik hem niet loslaten. Anderhalf jaar lang klampte ik me aan hem vast. Ik heb alles gedaan om hem in leven te houden. Wanhopig klampte ik mij vast aan alles wat me aan Koen deed denken.

Toen ik een jaar of 14 was, was ik fan van Hanson. Koen leek sprekend op Zach, de jongste van de drie broers. Op vakantie in Frankrijk zat er in het zwembad een horde meisjes achter Koen aan, omdat ze dachten dat hij die jongen van MmmBop was. Ik vond het natuurlijk helemaal geweldig dat mìjn broertje een ster was. Ik hees hem in mijn ‘skater’ kleren en we deden een fotoshoot. Zelfs ons nichtje van 4 dacht dat het Koen was op de posters in mijn slaapkamer.

Begin februari 2019 word ik op Instagram getagged door een oudklasgenootje; Hanson komt op 19 februari naar Nederland. Goh, dat is leuk! Het houdt me bezig en diezelfde avond google ik Hanson. Ik was vroeger fan van Taylor, de middelste, maar ik zoek naar Zachary Hanson. Lijkt hij nog steeds zoveel op Koen? In eerste instantie niet direct, maar hij heeft wel wat weg van hem. Uiteindelijk kom ik een filmpje van hem tegen waarop hij sprekend op Koen lijkt.

Het laat me niet los.. Elke dag bekijk ik foto’s en praat ik erover met vriendinnen. Onderweg in de auto luister ik naar een 90’s lijst op Spotify en MmmBop komt voorbij. Ik zoek Hanson op en vind nieuwe muziek en oude nummers in een nieuw jasje.

Ik denk aan het feit dat Zachary wel leeft en mijn broertje niet. De tranen stromen over mijn wangen. Ik wil hem zien, ik wil hem vasthouden..

Op 19 februari ging ik samen met een vriendin naar het concert van Hanson en het was geweldig 🤍